Advies
Fouten maken doen we allemaal. &jeugd denkt mee met VT over een oplossing
Een begeleider bij de scouting belt met Veilig Thuis (VT) omdat een van de kinderen zorgelijke uitspraken heeft gedaan. In een kort gesprekje vertelt een meisje van 7 jaar aan een begeleider dat ze geen contact met haar vader wil omdat hij nare dingen doet. De begeleider bespreekt dit met de andere begeleiders. Samen besluiten ze dat een van andere begeleiders advies gaat vragen bij VT. Daarna gaat alles mis.
De medewerkster bij VT vindt de informatie zo zorgelijk dat ze besluit om een ambtshalve melding te doen. Door de aanvraag voor advies om te zetten naar een ambtshalve melding mag VT aanvullende informatie opvragen zonder toestemming van de betrokkenen. Bij de politie, bij de huisarts, bij school en in dit geval ook bij de gecertificeerde instelling omdat al snel blijkt dat dit meisje onder toezicht staat. De gezinsvoogd vertelt dat de informatie al geruime tijd bekend is, dat de contactregeling met vader is aangepast en dat het meisje speltherapie krijgt.
VT mag in uitzonderingssituatie een ambtshalve melding doen. Het handelingsprotocol van VT (§4.5) zegt dat dit in uitzonderingsgevallen kan. Het protocol stelt de volgende voorwaarden:
- Het veiligheidsrisico voor de directbetrokkene(n) of anderen is hoog en acuut;
- De directbetrokkene(n) werken niet of onvoldoende mee aan het vergroten van de veiligheid;
- VT beschikt over de persoonsgegevens van de directbetrokkenen.
In de week erna wordt duidelijk dat de VT-medewerkster niet met de moeder van meisje heeft gesproken voordat zij de ambtshalve melding deed. Ze heeft de zorgen niet besproken en heeft niet geïnformeerd of de moeder de veiligheid kan en/of wil vergroten. De ambtshalve melding is onterecht gedaan. De moeder is – begrijpelijk – erg boos en wil in een klacht indienen. De melding blijkt te gaan over incidenten die al langer geleden hebben plaatsgevonden. De moeder heeft sindsdien alles gedaan om haar dochter te beschermen. Ze heeft eenhoofdig gezag aangevraagd en gekregen. Ze heeft destijds aangifte gedaan en heeft hulp voor haar dochter gezocht. De speltherapie die het meisje nu krijgt, heeft ertoe geleid dat ze gemakkelijker praat over wat er is gebeurd met haar vader. En zo kwam de informatie bij de begeleidster van de scouting terecht.
In een gesprek tussen de moeder en VT blijkt welke gevolgen deze ambtshalve melding heeft gehad. De ondertoezichtstelling is verlengd mede omdat de gezinsvoogd op de zitting heeft verteld dat er een nieuwe melding bij VT is gedaan. Het feit dat VT erkent dat de melding ten onrechte is gedaan, was weliswaar gedeeld met de bureaudienst van de gecertificeerde instelling, maar deze informatie was helaas niet (tijdig) terecht gekomen bij de gezinsvoogd. De moeder voelt zich uitgemaakt voor leugenaar omdat de gezinsvoogd de door VT gemaakte fout niet kon beamen in de zitting.
Oprechte excuses vanuit VT, een luisterend oor voor de voorstelbare woede van deze moeder en de belofte om dit te bespreken met de gezinsvoogd zorgden ervoor dat de gemoederen bedaren. VT zal bovendien een verklaring gaan opstellen die moeder als ze wil kan gebruiken bij de rechtbank bijvoorbeeld. Tot slot beloofde VT deze casus in een methodische leerbijeenkomst te bespreken zodat iedereen hiervan kan leren en hierop kan reflecteren.
De moraal van dit verhaal? Fouten maken we allemaal. De gemaakte fouten toegeven in een eerlijk gesprek waarin er ruimte is voor erkenning van de vervelende gevolgen en de gevoelens van onmacht van deze moeder kan dan wonderen doen. Deze moeder ging na anderhalf uur gerustgesteld naar huis, blij met het open gesprek waarin VT zijn verantwoordelijkheid nam en blij met belofte van VT om de schade zoveel als mogelijk te herstellen.