Met de jeugd

Wij werken samen met Moraya (www.moraya.nl) en Sara (www.besef-ff.com). Zo ontwikkelen we samen met hen een training over privacy en denken zij mee over onze Ff to the point-sessies (korte online uitwisseling tussen professionals).

Ook gaan we met hen in gesprek over rechten van jongeren. Bijvoorbeeld over het recht om je mening te geven.

Aanleiding: Bericht AKJ ‘Luisteren naar Joost‘. Een mooi verhaal waarin een jongere met ondersteuning van het AKJ aan de Raad voor de Kinderbescherming vertelt over zijn eerdere ervaringen met een raadsonderzoek waarin niet goed stond vermeld wat hij had verteld. De raadsonderzoekers geven hem een compliment voor zijn openheid en geven aan dat ze het heel belangrijk vinden dat zij een goede verslaglegging maken van het gesprek. Na het gesprek zullen ze een verslag schrijven dat hij als eerst mag lezen en waar hij commentaar op mag geven. Voor Joost is dit een opluchting, voor hem kan het onderzoek nu pas echt van start gaan.

Het wettelijke kader: 

In artikel 12 IVRK is bepaald dat kinderen en jongeren het recht hebben om hun mening te geven over beslissingen die hen aangaan.

Toepassing in de praktijk:

Esther: Een jongere om zijn mening vragen, hoe doe je dat op een goede manier? Joost was hij door de RvdK gevraagd naar zijn mening en zijn verhaal, maar toch voelde hij zich niet gehoord. De reden was dat hij zich niet herkende in de verslaglegging van hetgeen hij had gezegd. Ook uit andere berichtgeving blijkt dat jongeren zich vaak niet (goed) gehoord voelen. Zoals uit een onderzoek van de Kinderombudsman Rotterdam waaruit blijkt dat jongeren zeggen: “ze luisteren wel naar ons, maar ze horen ons niet. Of ze zeggen: we weten niet waar ze mee bezig zijn, we worden nergens bij betrokken. Jongeren voelen zich daardoor niet serieus genomen. Ze haken af of trekken ze zich terug. Ze verliezen het vertrouwen in anderen.” Wat is er voor nodig om jongeren om zich gehoord te voelen?

Reactie Sara: Het recht hebben om je mening te kunnen geven als jongere over beslissingen die jouw aangaan is een mooi recht, alleen hoe kan je er als jongeren nu voor zorgen dat dit ook daadwerkelijk gebeurt? En waar kan een jongere heen indien het niet gebeurt? Wat is de beste stap die hij/zij op dat moment kan nemen?

Het is belangrijk om in te zien dat een jongere niet de gelijkwaardige positie heeft of een gelijkwaardige gesprekspartner is naast een professional. Een professional is getraind, opgeleid om dit soort gesprekken te mogen voeren met een jongere. En de jongere dan? Wie helpt hem/haar om goed zijn/haar verhaal te kunnen vertellen? In het geval van Joost had hij iemand nodig die hem hielp om de juiste woorden aan zijn verhaal/gevoelens te geven. Het is erg lastig, op het moment dat er hele grote levens veranderende beslissingen worden genomen voor een jongere om het hoofd koel te houden en te uiten wat er binnen in je schuil gaat. Als professional kan je dan alleen maar waarnemen wat er op dat moment gebeurt, het is een momentopname. Het is niet meteen DE WAARHEID die voor de rest van het leven van de jongere vaststaat in zijn dossier en dus vaak zware heftige gevolgen heeft. Check je bevindingen met de jongere en vraag zijn/haar kijk erop en wijs hem/haar op zijn/haar rechten. Zodat ook jongeren een stukje waardigheid en kracht kunnen voelen, want daar zijn de rechten voor bedoeld.