Een belangrijke drijfveer in mijn werk is om een bijdrage te leveren aan het goed ondersteunen van kinderen, jongeren en volwassenen die dat nodig hebben. Hierbij zoek ik steeds naar (nieuwe) wegen om dit goed te kunnen doen en hiervan te leren. Bij een gemeente leerde ik hoe ingewikkeld het soms is om beleidskaders goed toe te passen in een individueel geval. Bij de rechtspraak leerde ik ‘rechtspreken’ en dat je dat kunt doen door dicht bij de wettekst te blijven of door meer naar de bedoeling van een wet te kijken. Bij een Bureau Jeugdzorg leerde ik het belang van het vertalen van wet- en regelgeving naar voor professionals begrijpelijke taal. In mijn volgende stap als advocaat heb ik een verbreding gemaakt van het familie- en jeugdrecht naar juridische (privacy)vraagstukken rond samenwerking en de verbinding  tussen het zorg- en veiligheidsdomein hierbij. En ik leerde hoe divers de wet- en regelgeving is en hoe ingewikkeld het kan zijn om tot goede samenwerking te komen. Bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid maakte ik kennis met de beleidsmatige, wetgevende en politieke kant van het stelsel en de ‘Haagse dynamiek’. En ik maakte kennis met jongeren en (jong)volwassenen die als ervaringsdeskundigen vertelden over hun ervaringen in de jeugdzorg. Zij leerden mij hoe belangrijk het is om echt naar ze te luisteren, aan te sluiten bij hun behoeften en dat zij nu niet altijd ervaren dat dat wordt gedaan.

Door de verschillende stappen die ik heb gezet, heb ik een brede blik op het jeugd- en zorg/veiligheidsdomein ontwikkeld. Het heeft mij ook doen inzien hoe complex we het stelsel met elkaar hebben georganiseerd. En dat we elkaar nodig hebben om te kunnen komen tot een meer (rechts)beschermend stelsel voor  kinderen, jongeren en volwassenen die hulp nodig hebben en waarin professionals de mogelijkheid hebben om hierop goed te kunnen aansluiten.  Graag draag ik hieraan een (juridisch) steentje bij.